6.9.09

Telafisi olmayan pişmanlık...

En zayıf anımda, en güçlü olduğumu sandığım anda... Her andasın... Senin dışında hiçbir şeyin canımı acıtmayacağı ana geldim Dayıcım....

Dayıcım... En güzel sevgi sözü gibi geldiğini söylemiştim di mi? Sana değil senden sonra söylemiştim.

Sarı dayıcım... Çakmak çakmak bakan bal gözlü, güzel gülüşlü sarı kirpikli dayıcım... Basamakları ikişer ikişer çıkarken kulak memeleri sallanan dayıcım.

Dayıcım...

Gözlerinin içi gülen dayıcım...

Arkadaş, sırdaş dayıcım. Ölümü kendime bile senden daha çok yakıştırırdım ben...

Hırçındım dayıcım.

Özledim dedin gelemedim, özlemiştim gelemedim dayıcım.

Yaptığın çiğ köftenin, salataların, balıkların, sabahın sekizinde içtiğimiz biranın ve tüm bunların yanında ettiğimiz sohbetlerin tadı damağımda kaldı dayıcım. En son bir çipura tarifi aldım senden, can kulağıyla dinlemedim ama dayıcım. Yapacağım zaman nasıl olsa seni arayacaktım...

Hırçındım dayıcım... Sordum dinlemedim, sormadın cevap verdim. Bilseydim cevap verir miydim hiç... Söylediğin her şeyi dinlerdim, sadece seni dinlerdim. Her anını kazırdım hafızama. Her gülüşünü, her sözünü...

Tek bir şey söylerdim : "Neden Bursa?" dediğinde doğruyu söylerdim. Yalan söylediğimi anlayacağını göremeyecek kadar kendime dönüktüm. Yalan söylediğimi bildiğini bildiğimi farkedemedim. Sen ölmeden bir gece önce gördüğüm rüyaya kadar bunu farketmedim dayıcım. Bir gece önce rüyamda seni gördüm, nasıl gördüğümü hatırlamıyorum ama nasıl uyandığımı hatırlıyorum. "Keşke, keşke söyleseydim..." diyerek uyandım gecenin bir yarısı. Bir dahaki görüşmemizde söyleyecektim doğruyu. Bundan sonra hep doğruyu söyleyecektim sana... Hep söylediğim gibi... Seninki merak değildi ilgiydi dayıcım, sevgiydi... Sınırsız sevginin, ilginin yansımasıydı. Ertesi akşam ölüm haberin geldi dayıcım.

Ahh... Dayıcım... Özür dilerim dayıcım. Sana ilk defa yalan söyledim. Kendime yalan söylediğim için söyledim belki ama buna rağmen sana söylememeliydim dayıcım...

Umarım bu dünyanın ötesi vardır. Umarım bir gün sana sarılır hırçınlığım için, yalan söylediğim için özür dileyebilirim.

Yaşadığım süre boyunca bunun acısını taşıyacağım ve ancak bu umut acıyı katlanılabilir kılar...

Umarım diğer taraf vardır, burada insanlara yaptıklarımız oraya geçen insanlarca affedilebiliyordur.

Seni seviyorum Dayıcım...

Çok özlüyorum...

31.08.2009

Hiç yorum yok: