2+2=4(2)

“…Memleket ölüme alıştırılıyor. Her geçen gün daha çok ölüme alıştırılıyor. İlk sayfadan ölüme alıştırılıyor. Daha fenası satıraralarından ölüme alıştırılıyor. İşte iletişim budur.
Bu kampanya bir reklam şirketine verilseydi, süreç şöyle gelişirdi. Müşteri gelir derdi ki, öyle bir kampanya istiyorum ki, "Bizim o eşsiz, fedakâr, dünyada benzeri olmayan milliyetçiliğimizi tekrar canlandırsın." "Türk'ün ne olduğunu Türk'e hatırlatsın, dünyaya göstersin."
Reklamcı bu brief'i alır ve kafasında basitleştirmeye çalışırdı. Brief'i basitleştirmeden iyi reklam yapamazsın. Bu süreç çok zordur. Derken 'dâhi' bir çocuk çıkar ve şöyle derdi. "İnsanlara ölüm vereceğiz, dahası onlara ölümü sevdireceğiz. Onları ölüme tekrar âşık edeceğiz." "Bir terör örgütü bir milleti ölüme alıştırmaya yetmez, bunu ancak bir millet kendi kendine yapabilir."
'Ölüm satacağız. Fikir budur, ilerleyin.' Herkesin kafası birden netleşirdi. İşte iletişim budur...”