Hayat çok zor be günlük!
Bencilim evet; ne başıma bomba düşüyor, ne çocuğumun sırtına şarapnel parçaları saplanıyor. Bencilim evet; yaşamak gibi bir özgürlüğüm var…
Utanmadan hayatın zorluğundan dem vuruyorum.
Şu anda küfretmem bütün bu acımın/acının/duyarlılığın yok sayılmasına sebep olacak… Susuyorum…
“ölüm namert belalındır bakmaz gözün yaşına…
ölüm düşme peşime gençtir daha benim yaşım”
Söylüyorlar…
Dünya daha yaşanabilir bir yer olmuş muydu acaba bir zamanlar?
Görmedim, duymadım, okumadım…
“Sözüm var; Beyrut sokaklarında öldürün beni…”