Hikayeyi duymuşsunuzdur... İki "gazi" asker arkadaşı ve askerden sonra normal hayata dön(eme)melerini anlatıyor. Oyuncuların çoğu amatör. Belki biraz da o yüzden çok "gerçek" bir film; fazla gerçek... Babam ve Oğlum gibi değil, ağlamaktan helak olmuyorsunuz. Boğazınızda bir şeyler düğümleniyor ama film boyunca. Uğur Yücel'in amacı da ağlatmak değil anlatmak zaten...Demiş ki;"Filmden çıkanların hemen hayata dönmelerini arzu etmiyorum. İz bırakmak, rahatını kaçırmak, sessiz bir etki bırakmak istiyorum üzerlerinde. Yeni ve farklı olmaya çaba etmeden kişisel bakışımı çekmek istedim. Oradan yeni bir şey çıktı mı? Umarım."
Benim rahatım kaçtı... Öyle ki; üzerine orijinal, küfürlü müfürlü Davaro izledim yine de huzur bulamadım.
2 yorum:
hakkaten amacına ulaşan bi' film yaptığını söyleyebiliriz.
sinemadan çıkınca bi' huzursuzluk,bi' gerginlik oluşmuştu bünyede.
beni en yaralayan nokta bugün çok sıradan bi' yabancı film en az 100.000 seyirciyi bulurken yazı/tura'nın doğru düzgün izleyicisi olmaması(5.hafta sonunda 35bindi diye bişey duymuştum zaten en fazla 2 hafta daha oynamıştır film izleyici çekmeyince)
yazık.
yazık cidden. sanırım izlediğim en güzel türk filmiydi. tırtlar vadisi rekor kırıyo ya daha n'olsun!
Yorum Gönder