Bir kadın varmış, 15 yaşında evlenmiş, senesinde çocuk doğurmuş, iki sene sonra ikincisini, kocası onu ve çocuklarını hep dövermiş, kadın on iki yıl sonra boşanmaya karar vermiş, çocuklarını kocasına bırakıp evden ayrılmış, kocası onu tehdit edip durmuş, iş yerine bile gelmiş, kadını bıçakla tehdit etmiş, kadının avukatı koruma kararı almış, kocası sözde ona yaklaşamayacakmış, kadının avukatı çocukların velayetini almış, kocası sözde çocukları kadına vermek zorunda kalmış, boşanma davası devam ederken avukat adamla konuşmuş, ofiste bir gün çocuklarıyla kadını ve kocasını görüştürmek istediğini söylemiş, avukat demiş ki bak polisle kapına dayanıp çocukları da kötü etkilemek istemiyorum, adam kabul etmiş, bir gün adam çocukları getirmiş, avukat çocuklarla yalnız konuşmuş, çocukların her şeyin farkında ve üzgün olduklarını görmüş, üzülmüş, oğlan beşiktaşlıymış, kız takım tutmuyormuş, artık fenerliymiş, beşiktaşlı kardeşi ona pis fenerli demiş, kız gülmüş, kız ve oğlan annelerine hediye almışlar, çirkin küpeler komik kolyeler almışlar, kız annemi özledim demiş, oğlan konuşmamış, adamla görüşmüş sonra avukat, adam demiş ki barıştır beni avkat hanım, avukat demiş ki çalışırım, daha sonra kadın gelmiş, kadın demiş ki barışmam, peki demiş avukat, adam demiş ki ben veriyorum çocukları intihar etcem, kadın demiş ki imtihar falan etmez hep öyle diyo, benim işim değil demiş avukat, kadın demiş ki avkat hanım biz önce çıkalım ofisten yoksa bu adam bizi takip eder döver sokak ortasında, peki demiş avukat, bir ara adamı diğer odaya göndermiş, o diğer avukatla konuşurken kadın ve çocukları çıkmışlar ofisten koşar adımlarla, daha önce tokalaşmakta zorlanan kadın avukatını öpmeyi ihmal etmemiş, üç dakika sonra adam çıkmış, kadın barışmaya ikna olmadığı için çok öfkeliymiş, koşarak çıkmış adam, kadının hala ofiste olduğunu zannediyormuş, kadının dediği gibi dışarda bekliyormuş adam, avukatın eli ayağı titriyormuş sıkıntıdan, üzüntüden, umarım adam kadını yakalayıp dövmez, umarım kız fenerli kalır oğlan da fenerli olur, umarım başıma bela almamışımdır iyilik yapmaya çalışırken diye dua ediyormuş, bir daha boşanma davasına bakmayacağım diye kendi kendine söz veriyormuş, neden okulda kalmayı öğretim görevlisi olmayı hiç düşünmedim, neden devlet memuru olmayı hiç düşünmedim, neden kendi işimi yapacağım aç kalsam da diye inatlaştım ki diye soruyormuş kendine, sakinleşemiyormuş bir türlü, kendine, zayıflığına, alışamamasına, ailesine, insanlara, dünyaya kızıyormuş, içi acıyormuş, kimse boşanmasın, kimse fahişe olmasın, hele üniversite mezunu olanlar hiç fahişelik yapmasın, herkes borcunu ödesin, bütün çocuklar fenerli olsun, kimse dayak yemesin istiyormuş, hep istiyormuş. Hiç olmuyormuş...