Böh!

Ne zamandır yazayım diyorum kısmet bugüneymiş:p
Bizim bir sekreterimiz var, her gün bir vukuatı oluyor. Yani... Aslında iyi kız, dürüst bir insan ama garip yaradılışlı. (Ne pis bir insanım ya! Bunları yazarken kızcağız girdi içeri, çalışıyorum zannetti. Ben de hiç istifimi bozmadan onun hakkında yazıyorum!)
Neyse... Kendisinden Semiramis diye bahsedelim...
Bu Semiramis biraz safça bir kız aynı zamanda. Bu yüzden saçmalıyor sıklıkla.
İlk işe başladığında bize "hanım" deyip duruyordu. Ben de müvekkil yokken "hanım" diye hitap etmesine gerek olmadığını söyledim. Yanlış algılayıp "Kıız bişey içiyo musun?" şeklinde hitap etmeye başladı. Bir baktık arkadaşlarımızla da senli benli olmuş vs. Bunlara razı olduk da... Hatunda vukuat bitmiyor...
Beni ortağımın odasında zannedip odama dalıyor beni görünce korkuyor falan...
(Yok yok kesin içine doğdu! Şimdi de hiç adeti olmadığı halde arkamdan dolaşıp kültablasını aldı.)
Asıl ortağımla aralarında bir diyalog geçmiş ki hakkında bu kadar yazmamın ana sebebi odur.

- Semiramis, kapıyı çalsana şu odaya girerken, irkiliyorum.
- Aluminyum odasından çıkarken de ben korkuyorum n'olmuş!
Ah benim eşşek kafam! Düşüncesiz düşüncesiz odamdan kapıyı çalmadan çıkıyorum ben de nicedir!!!