Klavyem bozulmuş, gittim yenisini aldım geldim. Artık rahat rahat saydırabilirim... Kızgınlığım artarak/yayılarak devam ediyor. Bütün bir hafta sonunu, doğduğum yere gidip anneannemleri görmeme rağmen, bu haleti ruhiye içinde geçirdim. Evlilik öncesi herkes olurmuş böyle. Sanmıyorum. Herkes ailesine, sevgilisine bu kadar gıcık olmuyordur. Neredeyse vazgeçeceğim evlenmekten, o derece kızgınım herkese. "Sadece kardeşim ve sevgili ortakım seviyor beni" gibi ergensel(!) fikirler içinde yüzüyorum üç gündür.

Sevdiklerin bir bir ihanet ediyor gibi bir his... İç sıkıcı...

Ekranı pul pul görüyorum, çok bakmaktan mıdır acep??