Dün yengem gelmişti kuzenimin mezuniyet töreni için. (En sevdiğim yengem olur kendisi, söylemeden geçemeyeceğim.) Dün gece 2'ye kadar sohbet ettik. Şu sıra hayatımdaki tek mevzu olduğundan evlilikten bahsettik haliyle. Sevgilimin bana evlendikten sonra da aşık kalması için tüyolar aldım. Devlet sırrı değil, aslında herkesin bildiği şeyler ama iyi oldu, bilgilerimizi tazeledik. Neymiiiş... Ailesinin/ailenin yanında onu eleştirmeyecekmişsin, yüceltecekmişsin. Hatalı olduğu konuları yalnızken tartışacakmışsın. Seni mutlu eden davranışlarını illa ki belirtecekmişsin vs.

Bu arada dört yaşındaki kuzenim Burkay'la ilgili hikayeler de dinledim tabi. Göz doktoruna gitmişler geçenlerde... Çocuğun gözüne damlattıkları damla, nesneleri büyük görmesine yol açmış. Bizimki sarhoş gibi saçmalamış tabi. Zemindeki desenlere para diye atlamış, desenleri toplamaya çalışmış; elalemin adamının bacağına, babasının bacağı olduğunu zannederek, sarılmış. Arabada annesinin elini tutup gözlerini belerte belerte "Bu kimin eli ya? Niye kocaman?" diye sormuş. Eve gidene kadar bir sürü şirin şapşallık yapmış bizim şapşal sıpa. Çok özledim. Olsa da yesem...:)

-

"What ever words I say, I will always love you" diyor şarkıda. Tam benlik...

-

Haftasonu geldi rımrımrım! Ne evde ne büroda misafir ağırlamak zorunda kalmayacağım umarım! Akşam çıkılsın, yemek yensin, pazar günü pikniğe gidilsin, içilsin! Mmmaki maki maki maki mariyama mariyuşka mariyaruşka maruşkaaa... Hoba!...